Zayn cz.6

                                                Części : 1 2 3 4  5

                         ______________________________________________

- Wszystko mi powiedział – powiedział, przybliżając się do mnie.
Ścisnęłam ręce i błagałam by to był sen. On nie mógł się dowiedzieć. Nie może.
- Źle się poczułaś i przyszłaś do Zayna i on się tobą zaopiekował. Dobrze się czujesz ?
- T-tak. – byłam totalnie zdziwiona. Dobrze to wymyślił. Kamień spadł mi z serca.
Jezu chyba nigdy się tak nie stresowałam.
- To dobrze córeczko. – pocałował mnie w czoło i delikatnie się uśmiechnął – Ja muszę iść. Wezmę jeszcze tylko portfel – wysłał mi oczko, a ja pokiwałam głową.
Ojciec poszedł w stronę sekretarzyka, w którym trzymał swoje wszystkie finansowe sprawy.
Poszłam w stronę kuchni i nalałam sobie trochę soku. Do domu weszła Nadia.
- Witam pana. Witaj [T.I]  

- Witaj Nadio. Widziałaś może moje odłożone pieniądze? – spytał, przeszukując cały czas szafy. Ja zaczęłam rozpakowywać zakupy wraz z Nad.
- Nie. Nie widziałam. Ostatnio jak sprzątałam, to odłożyłam do sekretarzyka tak, jak zawsze pan prosi – uśmiechnęła się profesjonalnie. Zawsze tak robi. Inaczej zachowuje się przy mnie a inaczej przy tacie. Przecież to jej ,,pracodawca’’.
Ojciec kręcił się pół godziny po domu, coraz bardziej zdenerwowany.
- Cholera jasna gdzie są moje pieniądze ?! -
-Tato, może wziąłeś i nawet nie wiedziałeś. Spokojnie. Na pewno ci ich nie brak – mruknęłam, siadając na barku.
- Może… Może masz racje. Dobrze ja spadam. Do widzenia ! – założył szybko kurtkę i wyszedł.
- Nad. Idę się dzisiaj spotkać z Merci. Idę się przyszykować – pocałowałam ją w policzek i poszłam do pokoju. Ubrałam na siebie, malinową spódniczkę a w nią wciągnęłam białą bluzkę na ramiączkach. Do tego kremowe baleriny. Zrobiłam naprawdę lekki makijaż i uczesałam włosy w kitkę, po czym wyszłam z domu. Postanowiłam się dzisiaj przejść. Podczas gdy stałam na przejściu dla pieszych, niechcący na kogoś wpadłam.
- Oj przepraszam – uśmiechnęłam się i podniosłam głowę.
- Nic się nie stało – powiedziała kobieta.
Ten głos coś mi przypomina. Odwróciłam się. Blond włosy. Ten sam głos. Na pewno się nie mylę.
Bez żadnych zawahań poszłam za nią. Oczywiście w dyskretnej odległości.
Po chwili kobieta skręciła do parku. Usiadła na ławce, a ja postanowiłam być za drzewem.
Trochę poczekałam, po czym usłyszałam, jak ktoś całuje ją w policzek.
-Witaj matko – znowu Zayn. Czyli to jest jego matka.
- I jak ?
- Bardzo dobrze. Dzisiaj mam dla ciebie pieniądze, a jutro będą perły.
- Nie mogę uwierzyć, że się nie skapnęli.
- Jestem w tym dobrym. Lubią mnie. A zwłaszcza ich córka.
- Jak to ?
- Myśli, że ją kocham. – i wtedy czułam jak moje serce w jednej sekundzie, rozbiło się na milion kawałków.

On mnie nie kocha ? To wszystko było … udawane ?
Zaczęłam błądzić wzrokiem po całym parku. Nie mogłam tego tak zostawić.
Nie mogłam. Wybiegłam zza drzewa wprost do domu.
Moja cała twarz była zalana słonymi łzami. To ON ukradł te pieniądze. Przecież to by było jasne ! Jezu, jaka ja byłam głupia ! Jak mogłam się zadurzyć w takim chłopaku ?!
Gdy biegłam do domu, właśnie wtedy pan wielki Zayn cholerny Malik podjechał autem pod dom.
- [T.I]? – spytał, a ja próbując utrzymać łzy, szukałam prawidłowego klucza. Cały czas zachłystałam się powietrzem. Nie mogłam uwierzyć. – [T.I] ? – był już bliżej. A prawidłowego klucza i tak nie miałam w ręce. – [T.I] Co się stało ? – poczułam jego rękę na talii i natychmiast od siebie odepchnęłam.
- Co [T.I] ? Zaraz i tak wejdziesz do domu i ukradniesz nową rzecz dla swojej mamusi ! – jego oczy stały się większe, zapełnione wściekłością i zdziwieniem.
Patrzyłam na niego z grozą i wreszcie otworzyłam te drzwi i stanowczym krokiem zaczęłam iść w stronę swojej sypialni.
Na korytarzu, gdy byłam już prawie przy drzwiach poczułam mocny uścisk na nardgastku. Po chwili byłam już przyparta do muru przez Malika.
- Skąd to wiesz ? – szepnął, jeszcze mocniej ściskając mój nardgastek.
- Puść mnie do cholery ! – zaczęłam się szarpać, lecz on jeszcze mocniej przyparł mnie do ściany swoim ciałem. Aż pisnęłam po tym, jak krew już nie dopływała mi do obydwu rąk.

- Masz mi powiedzieć. Skąd. To. Wiesz.
- Zostaw mnie, proszę ! – krzyknęłam z płaczem. – Widziałam was dzisiaj w parku – szepnęłam i wtedy mnie puścił.
Moje nardgastki zaczęły powoli robić się fioletowe.
- Jeśli komuś powiesz to…
- To co ?! Uderzysz mnie ? Czy co ? Weź te perły i stąd spadaj ! Chodziłeś ze mną tylko po to, by mieć kasę i by jeszcze kilka razy wylądować ze mną w łóżku ! Przez ciebie zerwałam z moim chłopakiem, którego naprawdę kochałam ! Tylko po to by … być takim durniem jak ty !
- No właśnie ! Nikt nie kazał ci tego zrobić ! Sama tego chciałaś. Sama weszłaś mi do łóżka i to ty o tym postanowiłaś! Nie ja ! Może i tak. Jest to moja wina.
Ale pomyśl! Serio myślałaś, że z tobą będę ? – zaśmiał się, odwracając głowę – Myliłaś się. I to bardzo. – patrzyłam na niego z obrzydzeniem.
- Jesteś zwyczajną świnią ! I tak łatwo ci to nie ujdzie ! - wtedy znowy mnie popchnął na ścianę. Lecz tym razem, nie złapał za ręce. Mocno do siebie przyciągnął, tak żę stykałam się o jego tors. 

- Pamiętaj jedno-szepnął mi do ucha. - Jeśli komukolwiek to powiesz, to zepsuje całe twoje życie. Ani się waż. Jeden krok, jedno słowo. A po tobie. - wtedy zaczęłam się go bać. Nie dlatego, że szeptał mi takie rzeczy, nie dlatego że moje nardgastki było sine i strasznie bolały.
Dlatego, że jego ręką powoli schodziła tam gdzie nie powinna.
Wtedy usłyszałam, jak kluczyk się przekręca.
- [T.I] Chciałbym poważnie pogadać, bo… - no oczywiście. Bo brakuje Jeszce do tego wszystkiego pana Louisa.

Wiem, krótkie i wogóle.
Ale chciałam by był właśnie taki, myślałam zę wyjdzie tego więcej a wyszło tak. Mam nadzieje, że i tak wam się spodoba. 

Piszcie co myslicie o tym rozdziale :) 

50 kometarzy x