Harry cz.5 +18

spójrzcie na prawą stronę w ogłoszeniach

Boże, jesteście niemożliwi!
___________________________________________________________

They just don't know you...

*Piątek, 17.58*

Idiota, kretyn, złamany kutas! Chodziłam w kółko po domu, przeklinając na Stylesa, który jak zwykle się spóźnia. Cała moja rodzina zdążyła się zejść i zająć swoje miejsca przy stole.

-Melinda nie jedz tych babeczek!!-krzyknęłam na starszą siostrę, która wszystko pochłania nie czekając na resztę.
-[t.i], to nie moja wina, że ten twój chłopak się spóźnia-mruknęła zła.
-Ma jeszcze minutę-odgryzłam się i nerwowo wyjrzałam przez okno-Przyjechał!-zawołałam i rzuciłam się w stronę drzwi.
Ogarnij się, dziewczyno!! Zjecie kolacje i każdy pójdzie w swoją stronę.  Otworzyłam mu zanim zdążył zapukać, czy zadzwonić. Na jego twarzy pojawił się piękny uśmiech i bez zbędnych ceregieli, wpił się w moje usta.
-Proszę-podał mi mały bukiecik kwiatów, których wcześniej nie zauważyłam.
Chyba byłam zbyt zaabsorbowana jego wyglądem. W zasadzie wyglądał jak zawsze, czyli jeansy i t-shirt, jednak dziś wyjątkowo założył granatową marynarkę.
-Pięknie wyglądasz-dodał, całując mój policzek.
-Dzięki-mruknęłam speszona i chwyciłam jego dłoń- gotowy?
-Nie-odparł z uśmiechem.
-Okej, to chodźmy-wzięłam głęboki wdech i zaprowadziłam nas do jadalni.
Moi rodzice stali na środku pomieszczenia, wpatrując się w okno wychodzące na taras i żywo dyskutowali na temat postawienia małej ławki. Chrząknęłam głośno i wszyscy zwrócili na nas uwagę. Widok ich min: bezcenny.
-Mamo, tato, to jest Harry. Harry to moi rodzice i siostra Melinda-pokazałam na nią.
-Bardzo mi miło- odezwał się Harry i wymienił z moim ojcem uścisk dłoni.
-Nam również-powiedziała mama z przekąsem- siądźmy do stołu.
Każdy z nas zajął miejsce i zabrał się za jedzenie, a raczej próbował. Mama cały czas badawczo przyglądała się Harremu, tata robił mu przesłuchanie, a Melinda mu w tym pomagała. Czułam się jak na jakimś pieprzonym komisariacie. Pytali o wszystko. Co robi w wolnych chwilach, jakie ma plany na przyszłość, kim są jego rodzice, zapytali nawet, czy był karany! Znałam ich i wiedziałam, że za wszelką cenę chcą, by Harry przyznał się do swojej brutalności. Dali mu spokój dopiero, kiedy powiedział, że na niego już pora! Grzecznie się z nimi pożegnał i odprowadziłam go do samego auta.
-Przepraszam za nich-powiedziałam zażenowana- po prostu, to był dla nich szok, kiedy cię zobaczyli. Nie spodziewali się, że zobaczą...ciebie.
-Chodzi o moje walki, prawda?
Skinęłam głową i spuściłam głowę.
-Nie jesteś postrzegany jako dobry i spokojny dziewiętnastolatek, a oni tym bardziej tak nie twierdzą. Nasłuchali się plotek od sąsiadów i teraz...
-Nie tłumacz się-złapał mój podbródek i uniósł go- to nie twoja wina, że ja taki jestem i że oni tak myślą. Ważne jest, co ty czujesz, czy dla ciebie też jestem tylko miejscowym chuliganem.
Zaprzeczyłam ruchem głowy.
-Dla mnie jesteś moim chłopakiem- przyznałam cicho, rumieniąc się.
Harry zachichotał i ucałował mój policzek.
-Zostaw otwarte okno w twoim pokoju-szepnął do mojego ucha- i nie zdejmuj tej sukienki beze mnie-przygryzł jego płatek i puszczając mi oczko wsiadł do auta.
Poczekałam aż zniknął za zakrętem i wróciłam do domu.
-[t.i], możemy cię prosić?-zawołała mama z kuchni.
-Coś się stało?-spytałam, wchodząc do pomieszczenia i nalewając sobie soku.
-Chodzi nam o Harrego-zaczęła spokojnie- zgodnie stwierdziliśmy, że to nie jest chłopak dla ciebie. Sama wiesz, co ludzie o nim mówią.
-On jest niebezpieczny-wtrącił zdenerwowany ojciec- jest tajemniczy i poza tym jak on wygląda? Miał rozciętą wargę, pewnie po kolejnej bójce! [t.i], nie możesz się z nim spotykać! On jest niebezpieczny!
-Gówno prawda! Nic nie wiecie! Znacie go tylko z plotek zasłyszanych od wścibskich sąsiadów! Nie znacie go tak jak ja!
-[t.i], on cię zrani- znowu odezwała się mama- tu już nie chodzi o plotki, ale jego sposób prowadzenia!! Niejedną nawiną uwiódł i zostawił! Skąd wiesz, że ciebie też tak nie potraktuje?!
-On mnie kocha!-łzy, które próbowałam powstrzymać wyleciały na zewnątrz.
-Tak ci się wydaje!-krzyknął tata- nawet nie wiecie co to miłość! Matko kochana, [t.i]! On nie jest dla ciebie dobry!
-Nie obchodzi mnie to-odparłam spokojnie- kocham go i potrzebuje, a jeśli wy tego nie rozumiecie, to wasz problem. Nie znacie go tak jak ja i nie znacie o nim prawdy!
Odwróciłam się na pięcie i pobiegłam do swojego pokoju. Rzuciłam się na łóżko i zaniosłam szlochem. Pragnęłam przytulić się do Harrego i zapomnieć o całym świecie, o rodzicach i problemach. Pragnęłam tylko jego i mnie.Leżąc tak z rosnącą nienawiścią do ludzi, nie spostrzegłam ile upłynęło czasu. Na dworze panował mrok, a zegarek wskazywał kilka minut po 22. Wstałam i poszłam do łazienki, by pozbyć się rozmazanego makijażu. Wróciłam po 5 minutach i ujrzałam mojego chłopaka siedzącego na łóżku.
-Harry-rzuciłam się na niego i znowu zaczęłam płakać.
-[t.i], spokojnie-gładził moje plecy- co się stało? Dlaczego płaczesz?
Położyłam się obok niego i otarłam policzki.
-Rozmawiałam z rodzicami, a właściwie kłóciłam o ciebie. Twierdzą, że nie jesteś dla mnie odpowiedni, ale ja im powiedziałam, że cię nie znają i że ja cię kocham. Ale kiedy leżałam później w łóżku uświadomiłam sobie, że jakaś część mnie się z nimi zgadza. Nie wiem, czy mnie nie zranisz i nie rzucisz.
Harry chwycił moją dłoń i przyłożył ją do swoich ust.
-Nie mógłbym- odparł, spoglądając w moje oczy- kocham cię, [t.i] i wiem, że ludzie mają mnie za złego, ale ciebie nigdy nie skrzywdzę. Rozumiesz? Nigdy. Jesteś dla mnie cholernie ważna, [t.i]. Zakręciłaś mi w głowie, bo nigdy nie starałem się tak dla żadnej dziewczyny i nigdy nie pobiłem się o nią z kimś silniejszym ode mnie. Ale jesteś ty i wszystko się zmienia. Nie ma starych zasad. Zakochałem się w tobie jak wariat i jestem gotowy zniszczyć każdego, kto sprawi ci przykrość, bez względu na konsekwencje. Będę przy tobie zawsze- przybliżył nasze twarze i musnął moje usta.
-Zrobię dla ciebie wszystko, Harry, tylko nigdy mnie nie opuszczaj.
Chłopak przysunął mnie bliżej i ucałował w czoło.
-Kocham cię-szepnął i znowu pocałował moje usta.
Całowaliśmy się powoli, ciesząc się każdą chwilą, każdym dotykiem. Wsunęłam swoje dłonie pod jego koszulkę i napawałam ciepłem jego ciała. Moje pieprzone wszystko.
-Pragnę cię-szepnęłam- teraz, jutro, zawsze.
Brunet złożył mokry pocałunek na mojej szyi, zjeżdżając niżej. Całował każdą część ciała, która domagała się jego dotyku. Niespiesznie zdjął ze mnie sukienkę, rzucając ją na krzesło. Usiadłam na nim okrakiem i próbowałam pozbyć się jego koszulki.
-Podobają mi się-szepnęłam, przejeżdżając po tatuażach na jego klatce piersiowej.
Znów wpiłam się w jego wargi, jednocześnie siłując się z zamkiem jego spodni. W końcu Harry sam mi pomógł i ściągnął je z siebie razem z bokserkami. Idąc za jego przykładem zsunęłam swoje koronkowe figi. Ułożyłam się na poduszkach i pozwoliłam Harremu umieścić się między moimi udami.
-Nie- zaprzeczyłam cicho, kiedy wsunął dłoń pod moje plecy, by odpiąć stanik- jeszcze nie teraz.
Chłopak skinął głową i wrócił do pieszczenia moich warg, chcąc odwrócić moją uwagę od jego penisa, który powoli we mnie wchodził. Jęknęłam cicho i zacisnęłam oczy.
-Coś nie tak?-zapytał przerażony i zaprzestał jakichkolwiek ruchów.
-W porządku- odparłam z lekkim uśmiechem- po prostu jesteś taki wielki i... pierwszy-dodałam dużo ciszej, rumieniąc się.
Styles zachichotał i ukrył swoją twarz między moją szyją a ramieniem. Poruszał się do przodu i do tyłu, wywołując przyjemne uczucie w podbrzuszu.
-Jesteś w tym naprawdę dobra- odezwał się, kiedy sama zaczęłam wypychać biodra w jego stronę.
-Dzięki, staram się-odpowiedziałam półgłosem i obydwoje zachichotaliśmy.
Tuliłam go do siebie, jedną dłoń trzymając w jego włosach, drugą drapiąc delikatnie jego plecy. Jęknęłam, kiedy penis Harrego otarł się o wyjątkowo czułe miejsce.
-Tu?
Skinęłam głową i znowu poczułam większą przyjemność.
-Jeszcze..-poprosiłam z trudem łapiąc oddech.
Harry nie tylko powtórzył swój ruch, ale też nieznacznie przyspieszył. Co chwila szeptałam jego imię i czułam wszechogarniające ciepło. Było mi znakomicie i chciałam więcej, które dostałam po krótkiej chwili. Brunet chciał się wycofać, ale powstrzymałam go dociskając moje biodra do jego.
-Zostań-objęłam go mocniej- nie musisz nic robić, tylko zostań- musnęłam go w policzek i bawiłam się jego loczkami- jesteś moje wszystko, Harry.

To zabawne, bo czasami czuję się jakbyśmy byli przeciwko całemu światu

Traktują cię jak kryminalistę ale ja wciąż będę twoją dziewczyną

Odejdę lub umrę z tobą,

Przejdę po linie, jeśli mnie o to poprosisz

______________________________________________________________
Koniec
Wiem, połowie będzie się podobać takie zakończenie, a połowie nie. Trudno. Próbowałam dopisać inne zakończenie, ale nic nie jest sensowne. Sorry, I can't be perfect.
Kilka osób pisało o przedłużenie tej historii, coś w tylu rozdziałowe opowiadanie?
Niegłupi pomysł, tylko potrzebuję pomysłów, czasu i jeszcze raz pomysłów. W takim opowiadaniu można dużo pozmieniać, prawda? Tu się wytnie, tam się dopisze, a gdzie indziej napisze się całkiem coś nowego. Co o tym sądzicie? Jest ktoś kto ma pomysł na ciąg dalszy tej historii?
Dużo z Was narzeka, że dziewczyna jest uległa. NO BŁAGAM WAS! TO HARRY STYLES!! CZY TO SŁABY ARGUMENT?! xD
Jeszcze raz przepraszam tych, którzy są zawiedzeni. Robiłam co w mojej mocy.

Dziękuję, za wsparcie. Kocham Was :*