Harry cz.4

muzyka

Wyszłam spod prysznica i włożyłam na siebie przygotowane wcześniej ciuchy. Do imprezy zostało pół godziny, a ja nadal nie wiedziałam jak wytłumaczę się mamie. Idę na imprezę do gościa, którego nie znam, ale zna go Harry-chłopak kojarzony z przemocą i agresją. Toby się mamusia ucieszyła z takiego zięcia! Wysuszyłam swoje włosy i przez kolejne 10 minut próbowałam rozczesać, aż w końcu rozpuściłam je, pozostawiając z tymi wszystkimi poplątaniami.
Czekam na dole 
Odczytałam wiadomość od Harrego i zakładając bluzę zeszłam na dół. Siedział w aucie, ubrany w czarny t-shirt z logiem Rolling Stone'sów .
-Cześć-powiedziałam nieśmiało, wsiadając do środka.
-Cześć-Styles złapał mój podbródek i dla odmiany pocałował mnie w kącik ust.
Całkiem przyjemne.
W ciszy dojechaliśmy pod ogrodzony wysokim płotem, dom. To chyba jakiś mafioza. Wysiadłam z auta i poczekałam, aż obok mnie pojawi się Harry. Niepewnie złapałam go za rękę, nie wiedząc na co mam być gotowa. Chłopak posłał mi przyjazny uśmiech i zaciągnął do budynku.
Impreza trwała w najlepsze, a mnie udało się poznać kilku ludzi w tym Eda. Ed to niewysoki rudzielec, który jest najlepszym kumplem Stylesa. W sumie to z nim cały czas byłam, bo Harry co chwila gdzieś znikał i jako jedyni nie piliśmy alkoholu.

-Pójdę poszukać Stylesa-zawołał Ed, próbując przekrzyczeć muzykę.
Pokazałam mu kciuk w górę i wróciłam do sączenia soku pomarańczowego. Mijała minuta za minutą, a chłopaków nadal nie było. Jedynie, co wiedziałam, to to, że na dworze jest zamieszanie, bo wszyscy zaczęli masowo zaciągać się do ogrodu. Kierowana ciekawością zaczęłam się przepychać, by cokolwiek zobaczyć.
-Harry!-wrzasnęłam, widząc jak bije się z dużo wyższym i silniejszym facetem.
Z jego nosa leciała krew i miał rozciętą wargę. Rzuciłam się w jego stronę, lecz zostałam powstrzymana przez Eda.
-Ed musimy mu pomóc!!-krzyczałam wyrywając się do przodu.
-[t.i], nie możemy. To niebezpieczne się tam zbliżać.
-Harry!!-wrzasnęłam, kiedy chłopak otrzymał cios w brzuch.
Styles spojrzał w moją stronę i znowu dostał w to samo miejsce. Tym razem siła uderzenia była tak mocna, że zatoczył się do tyłu. Wyplątałam się z ramion Eda i podbiegłam do bijących się mężczyzn.
-[t.i], idź stąd!-wrzasnął Harry.
-Nie!
-[t.i], wynoś się!!- w jego oczach dominowała złość i agresja.
-Harry..
-Ed, zabierz ją stąd!!-zdążył krzyknąć i otrzymał kolejny cios.
Krzyknęłam jakieś niezrozumiałe słowo i siłą zostałam zaciągnięta do domu, a następnie do auta. Cały czas szarpałam się, aż w końcu znaleźliśmy się daleko od tego domu.
-Dlaczego mu nie pomogłeś?-zapytałam z wyrzutem.
-Nie mogłem. Kiedy Harry jest w transie nic go nie powstrzyma. Trzeba poczekać, aż znokautuje przeciwnika.
-Ale ten przeciwnik był silniejszy!
-Harry i tak go pokona, bije się od kilku lat.
-To chore. Dlaczego w ogóle pozwoliłeś na tę bójkę?
-Kiedy przyszedłem było za późno.
-O co im poszło?-zapytałam, wypuszczając głośno powietrze.
Ed przez chwilę wahał się z odpowiedzią.
-O ciebie..
Spojrzałam na niego skonsternowana.
-Ten koleś zaczął dopytywać się Harrego o ciebie, mówił, że jesteś niezła i w ogóle. To zadziałało na Stylesa jak płachta na byka.
-Dlaczego?
-Jesteś dla niego bardzo ważna, [t.i].

Jesteś dla niego bardzo ważna, [t.i]. Te słowa utkwiły w mojej głowie, robiąc niezłe zamieszanie. Co to ma niby znaczyć? Jak mam to rozumieć? Położyłam się z tymi myślami spać i z nimi wstałam o świcie. Była godzina 5.05 a ja leżałam wpatrzona w sufit. Niby jak mam go przedstawić rodzicom z tymi wszystkimi siniakami i ranami? Kretyn! Jednak, gdy tak leżałam i myślałam o nim doszłam do bardzo głupich wniosków, które bardzo mi się nie podobają. Okej, ja jestem ważna dla niego, ale on też jest ważny dla mnie. Świadczy o tym chociażby moje wczorajsze zachowanie. Nie myślałam trzeźwo, nie myślałam o tym, by uważać na siebie. Myślałam jak pomóc Harremu i cierpiałam razem z nim, kiedy został uderzony. Bałam się o Niego.

Tak jak się spodziewałam Stylesa nie było w szkole, za to gadanie o nim było nie do zniesienia. Wszyscy mówili o wczorajszej bójce. Jedni słyszeli, że trafił do szpitali, inni, że to ten koleś tam trafił, trzeci mówili, że któryś z nich nie przeżył. Głupota! Byłam wściekła na Stylesa za ten wybryk. Nie dość, że się zaczął bić, to jeszcze kazał mi się wynosić! Dziwne, że dopiero teraz do mnie to dotarło. Chyba byłam zbyt zaabsorbowana nim, by myśleć o tym, że moja duma została urażona.
Dzień dłużył się niemiłosiernie, aż w końcu myślałam, że lekcje nigdy się nie skończą. Kilka minut po 15 zabrzmiał dzwonek i spokojnie wyszłam na zewnątrz. Dlaczego nie byłam zaskoczona widokiem Stylesa, opierającego się o maskę swojego auta, otoczonego grupką nastolatków? Mimo okularów, wiedziałam, że patrzy się na mnie. Fuknęłam pod nosem i skręciłam w drugą stronę, unikając jakiegokolwiek kontaktu z tym człowiekiem.
-[t.i]!-usłyszałam za sobą wołanie, jednak niewzruszona szłam do przodu.
-Zaczekaj!-Styles złapał mój nadgarstek i gwałtownie obrócił w swoją stronę.

Miał rozciętą i opuchniętą górną wargę i.. w zasadzie tylko tyle.
-Czego chcesz?-zapytałam z udawaną złością, choć tak naprawdę cieszyłam się, że jest cały.
-Wygrałem-odparł z dumą.
-Co?
-Walkę, wygrałem ją dla ciebie.
Mały uśmiech pojawił się na mojej twarzy, który próbowałam zamaskować.
-I co z tego-mruknęłam.
-Sądziłem, że się ucieszysz.
-Myliłeś się. Jestem na ciebie zła.
-Dlaczego?
-Kazałeś mi się wczoraj wynosić. To nie było miłe-przyznałam naburmuszona.
-Chciałem byś była bezpieczna.
-Mogłeś delikatniej.
-Przepraszam.
Przysunął mnie do siebie i przytulił.
-Jak ja pokażę cię rodzicom?-zapytałam bezradnie.
Styles zachichotał pod nosem.
-Powiem, że to ty mnie tak urządziłaś.
-Nawet nie jesteśmy parą.
-Sądziłem, że nie muszę ci tego mówić.
-A co jeśli nie chcę z tobą być?
-Nie ufasz mi?
Nie odpowiedziałam. Spuściłam wzrok na jego klatkę piersiową i głośno oddychałam.
-Nadal się mnie boisz?
Skinęłam nieśmiało głową.
-Bądź odważna, [t.i]. Zdecyduj, że pragniesz tego bardziej niż się tego boisz-powiedział, unosząc mój podbródek.
Znów skinęłam tylko głową i dyskretnie spojrzałam na jego usta.
-Chcesz mnie pocałować?
Kolejny ruch głową na potwierdzenie.
-Zrób to-dodał niemal bezgłośnie.
Przymknęłam powieki i uniosłam się na palcach, by następnie wpić się w jego wargi. Harry syknął z bólu, a ja dopiero teraz uświadomiłam sobie, że jest zraniony.
-Przepraszam-powiedziałam spanikowana-przepraszam, nie chciałam tego, ja...
Styles przerwał mi złączając nasze usta nieco delikatniej ode mnie.
-Przestań brać wszystko do siebie-szepnął, przerywając na moment pocałunek.
Przyciągnęłam go bliżej siebie i pozwoliłam, by jego język dołączył do pieszczoty.
-Podwieźć cię do domu?-zapytał, kiedy się od siebie odsunęliśmy.
-Miałam nadzieję, że się o to zapytasz-przyznałam z zadziornym uśmiechem.
Harry złapał moją dłoń i zaprowadził nas do swojego auta.
-Spotkamy się jutro po szkole?-spytał chłopak, kiedy dojechaliśmy na moje osiedle.
-Nie mogę. Idę jutro z Alice na zakupy, muszę kupić sukienkę na piątkową kolację-odpowiedziałam posyłając mu, mam nadzieję, uroczy uśmiech.
-Dopłacę ci i kup seksowną bieliznę-zaśmiał się, za co dostał pięścią w ramię.
-Nieśmieszne-odparłam z przekąsem- narazie.
Styles złapał moje policzki i złożył czuły pocałunek w kącik ust.
-Do zobaczenia, mała-puścił mi oczko i jeszcze raz mnie pocałował, tym razem w usta.
-Pa-mruknęłam zadowolona i wysiadłam.

__________________________________________________________________
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
zostawić Was na kilka godzin i już szaleją!!!!
KOCHAM WAS, tylko mi się nie zepsujcie :*
4 część za Wami, jeszcze 5
bijemy ten rekord?
Myślę, że 80 i pojawi się choćby o 3 w nocy ;D

LOVE YA :*