Harry cz.3

-Wszystko w porządku?-zapytał, kiedy stanęliśmy przy jego aucie.
Z uwagą obserwował moja twarz.
-Taa-mruknęłam i starłam łzy z policzków- dziękuję-szepnęłam i na nowo wybuchłam płaczem.
Styles objął mnie delikatnie.
-Już dobrze, [t.i]. Zaraz odwiozę cię do domu, jasne?-zapytał z troską.
Skinęłam głową i pozwoliłam sobie pomóc wsiąść do auta.

-Dzięki jeszcze raz- odezwałam się, gdy zajechaliśmy pod mój dom.
-W porządku.
-Jeśli mogę ci się za to jakoś odwdzięczyć, to powiedz. Jestem ci to winna.
Harry chwilę zamyślił się i zerknął na moje usta.
-Zaproś mnie na kolacje do twojego domu-oznajmił.
-Co?
-To jest sposób w jaki możesz mi się odwdzięczyć-założył pojedynczy kosmyk moich włosów za ucho.
Przemyślałam wszystkie za i przeciw. Jedna kolacja i nic nas nie będzie łączyć. Będą moi rodzice i siostra, więc na pewno nic mi się nie stanie.
-Okej. W piątek o 18 masz być pod drzwiami.
Styles uśmiechnął się i złapał moją twarz w swoje duże dłonie.
-Dobranoc, [t.i]-wpił się w moje wargi i o dziwo nie próbowałam go odpychać.
Nawet mi się podobało...
-Dobranoc-odpowiedziałam speszona, gdy się odsunął i ostrożnie wysiadłam.
Ostatni raz odwróciłam się w jego stronę i poszłam do domu.

*

Następnego ranka półprzytomna podniosłam się z łóżka i ubrałam. Jak zwykle nie miałam czasu na śniadanie i jak poparzona wybiegłam z domu. Wyjątkowo los mi dziś sprzyjał i będąc na jednym ze skrzyżowań zauważyłam chłopaka z mojej szkoły, który zaproponował podwózkę. Bez zbędnego przedłużania wpakowałam się do środka i razem dotarliśmy do celu. Całą drogę śmialiśmy się z żartów chłopaka i tak też było kiedy wysiadaliśmy na szkolnym parkingu. Nawet nie zauważyłam, że całej sytuacji przyglądał się Styles ze swoją świtą. Nonszalancko opierał się o maskę swojego samochodu z założonymi rękoma i parą Ray Ban'ów na nosie. Pożegnałam się szybko z nowym znajomym i unikając kontaktu ze Stylesem weszłam do budynku szkoły.

Po 45 minutach wreszcie zabrzmiał zbawienny dzwonek i uczniowie dosłownie zaczęli się wylewać na korytarz. Wśród nich byłam ja i Alice, do której się nie odzywałam.
-Ash!-zawołałam do chłopaka, którego poznałam dziś rano.
Znajomy spojrzał na mnie przestraszony? i próbował uciec.
-Ash! zaczekaj!
Kiedy nie zaprzestałam mojego wołania, w końcu się zatrzymał i zdenerwowany na mnie spojrzał.
-Co jest? Dlaczego jesteś taki spięty?
-[t.i], nie możemy rozmawiać.
-Co?
-Sorry, po prostu to było zwykłe podwiezienie i..-przerwał wlepiając wzrok na kogoś stojącego za mną.
Odwróciłam się i wpadłam na sylwetkę Harrego, który zdecydowanie stał za blisko.
-Mówiłem, że masz się od niej odpierdolić-syknął zirytowany, a Ash momentalnie zniknął wśród uczniów.
-Co to miało być?!-wrzasnęłam wściekła.
Styles ujął mój podbródek zbliżając nasze twarze.
-Jesteś moja- brutalnie mnie pocałował- tylko moja-dodał odrywając się.
-Pierdol się, Styles-wysyczałam, wytrącona z równowagi.
-Z chęcią-odparł z figlarnym uśmiechem- może w piątek po kolacji?
Zacisnęłam pięść w dłoni i nie chcąc, by doszło do rękoczynów wyminęłam go i podeszłam do szafki. Nienawidzę go.

Wyszłam ze szkoły i w duchu podziękowałam Bogu, że ta męczarnia już się skończyła. Powoli zaczęłam kierować się do bramy, gdy zostałam napadnięta. Już miałam zacząć krzyczeć, gdy usłyszałam znajomy głos.
-Tęskniłem.
Wyrwałam się z objęć rozbawionego Stylesa i spiorunowałam go wzrokiem.
-Dlaczego akurat mnie się uczepiłeś?! Wszystkie inne są już zajęte?!-wrzasnęłam.
Styles zaśmiał się i próbował mnie objąć, a gdy wreszcie skutecznie mnie unieruchomił powiedział.
-Podobasz mi się. Udajesz twardą i niezależną, a tak naprawdę podoba cię, że się tobą interesuje-powiedział i wpił się w moje wargi.
Nie kontrolując swoich ruchów, wsunęłam dłoń w jego włosy i je pociągnęłam, wywołując pomruk Harrego. Szybko oprzytomniałam i odsunęłam się na bezpieczną odległość.
-Palant-powiedziałam pod nosem i wytarłam usta.
-Podwiozę cię-oznajmił.
-Nigdzie z tobą nie jadę!
-Nie obchodzi mnie to-odparł przeszywając mnie wzrokiem.
Otworzył mi drzwi do auta i skinął na fotel. Przełknęłam ślinę i grzecznie zajęłam miejsce. Nienawidzę go! W ciszy przemierzaliśmy ulice prowadzące na osiedle, na którym mieszkam. Styles co jakiś czas próbował zacząć rozmowę, ale skutecznie go zbywałam. Miałam go po dziurki w nosie, a najgorsze dopiero przede mną.
- Jutro jest domówka u mojego kumpla. Pójdziesz ze mną?-bardziej zażądał niż zapytał, kiedy zaparkował przed moim domem.
-Nie, dzięki. Imprezy tego typu mnie nie kręcą.
-Już postanowiłem-spojrzał na mnie- przyjadę po ciebie o 20.
-Harry, naprawdę nie mam zamiaru tam z tobą pójść-protestowałam.
Widziałam jak zaciska szczękę zirytowany. Matko, jak on się łatwo denerwuje!
-Pójdziesz tam ze mną i nie próbuj mi się sprzeciwiać-syknął nieźle wkurwiony.
Przełknęłam głośno ślinę i przestraszona skinęłam głową. Pragnęłam uciec od tego psychola jak najdalej. Styles dotknął mojej dłoni, którą natychmiast zabrałam. Chłopak głośno westchnął, przewracając oczami.
-Muszę już iść-powiedziałam i próbowałam otworzyć drzwi, które ten kutas musiał zakluczyć.
Zaśmiał się pod nosem i wysiadł pierwszy, by otworzyć mi drzwi.
-Dzięki-burknęłam, odrzucając jego dłoń.
-Nie zaprosisz mnie?
Chyba cię pojebało!
-Jestem zajęta, a poza tym...
-Nie pytałem, czy jesteś zajęta.
Mierzyliśmy się spojrzeniami, aż w końcu uległam. Zaczęłam prowadzić nas do środka na drżących nogach. Kto wie czego mogę się spodziewać. Wszyscy dobrze wiemy jaki jest Styles i tego właśnie się bałam, że pokaże jedną z swoich upiornych postaci. Oddychałam nierówno i nawet zwykłe od kluczenie zamka sprawiło mi problem. Po krótkim użeraniu się z drzwiami wreszcie weszliśmy do małego korytarza.
-Napijesz się czegoś?-zapytałam idąc szybko do kuchni.
Na wszelki wypadek uchyliłam drzwi prowadzące na taras w razie ucieczki.
-Masz bardzo ładny dom-oznajmił Styles rozglądając się dookoła.
-Dzięki.
Podałam mu szklankę z sokiem i odsunęłam się na bezpieczną odległość.
-Jesteś spięta-zauważył-coś się stało?
Ty się stałeś.
-Wydaje ci się-wysiliłam uśmiech.
-Na pewno?-przyglądał mi się badawczo i powoli zaczął się zbliżać.
Z każdym krokiem zaczęłam bardziej panikować i przemieszczać się w głąb kuchni.
-Boisz się?-zapytał, łapiąc mój nadgarstek i przyciągając do siebie.
Wstrzymałam oddech i zaprzeczyłam ruchem głowy. Styles chwycił moje włosy i zarzucił je na plecy. Złapał moje pośladki i z łatwością posadził mnie na kuchennym blacie.
-[t.i]-dodał z naciskiem- boisz się mnie?
Musnął moją szyję i delikatnie ją kąsał.
-Nie-wychrypiałam, zamykając oczy z niekontrolowanej przyjemności.
Serce biło mi z szybkością stu uderzeń na minutę albo i więcej. Byłam przerażona i jednocześnie zachwycona uczuciem ciepła jego warg.
-Kłamiesz-spojrzał mi w oczy, przerywając pieszczotę- powiedz prawdę-naciskał.
Spuściłam wzrok na swoje dłonie.
-Boisz się mnie?-powtórzył.
-Tak-szepnęłam tak cicho, że nie wiem czy ktokolwiek by to usłyszał.
Harry wypuścił głośno powietrze i uniósł mój podbródek.
-Przy mnie jesteś bezpieczna, [t.i]-pogłaskał mój policzek i wpił się zachłannie w moje usta.
W czasie całego tego pocałunku targały mną na przemian wściekłość, strach i pożądanie. Jak mogę czuć się przy nim bezpieczna, kiedy kompletnie go nie znam, a jedyne co o nim wiem, to to, że jest zły. Znajomość z nim też jest zła i niebezpieczna, choć bardzo kusząca.
-Do jutra, mała-odsunął się ode mnie i puszczając oczko, wyszedł.
Co to kurwa było?

_______________________________________________________
Aloha!
Co u Was? Jak się trzymacie po sylwestrze? Co robiliście?
Czytam Wasze komentarze pod poprzednią częścią i stwierdzam, że jesteście niecierpliwi, dlatego powiem Wam kilka informacji:
-3 część już znacie
-napisaną mam już 4
-napisaną mam już 5 część, czyli ostatnią
Teraz od Was zależy jak szybko się one pojawią ;)
Przed następną częścią dacie rade dobić np. do 40 komentarzy? To Wasze wzywanie noworoczne :D

Pozdrawiam :)