Larry

muzyka

Nikt nie widzi, nikt nie wie.

Jesteśmy sekretem, który nie może wyjść na jaw...

Wszedłem cicho do pokoju niosąc w ręku kubek gorącego kakao. Z czułością patrzyłem na ciało śpiącego Louisa'a, którego okrywał cienki materiał pościeli. 

-Lou..

Zawołałem go cicho, stawiając napój na nocnej szafce. Usiadłem na brzegu łóżka, odgarniając z jego czoła niesforne kosmyki długich włosów. Przycisnąłem usta do jego skroni, kciukiem gładząc jego ramię. 

-Lou, musisz wstać.

Szepnąłem, wprost do jego ucha. Chłopak mruknął coś pod nosem i schował twarz w poduszkę.

Zachichotałem cicho i położyłem się obok niego, przykrywając nas.

-Jest już ranek. 

Powiedziałem, bawiąc się jego włosami. Louis westchnął głośno i odwrócił twarz w moją stronę. Posłałem mu delikatny uśmiech, który leniwie odwzajemnił. 

-Nie chcę wracać.

Odparł, przecierając oczy. 

-Ja też tego nie chcę, ale znasz zasady.

Mówiłem, przytulając się do niego. Lou objął mnie, składając pocałunek na moim czole. 

-Znam. 

Szepnął. Leżeliśmy przez chwilę nic nie mówiąc. Słyszałem jego szybko bijące serce, które zawsze tak reagowało, gdy Louis był zdenerwowany. 

-Zobaczymy się wieczorem?

Spytałem. 

-Nie mogę. Muszę iść na kolację z Eleanor. 

-Och...

Na więcej nie było mnie stać. Przytuliłem go mocniej do siebie, jak gdyby był tarczą. Moją osobistą tarczą przed światem.

 Mój azyl jest w Twoich ramionach.

Gdy świat daje ciężkie brzemiona

Mogę to ścierpieć tysiąc razy.

Na Twoim ramieniu mogę sięgnąć końca nieba

Czuję się jak w raju...

-Hazz, jesteś wolny dziś wieczorem?

Usłyszałem w słuchawce wesoły głos Louis'a. Momentalnie ja sam miałem lepszy humor. To jak działa na mnie ten chłopak jest nie do opisania! Wariuję przy nim, ale jeszcze bardziej bez niego. 

-Gemma jest u mnie, ale myślę, że z przyjemnością spędzi z nami wieczór.

Odparłem.

-Będę przed 7.

-Czekam.

-Harry...

-Tak, Louis?

Brunet przez chwilę się nie odzywał, jednak dało się słyszeć jego kroki. Nie był sam?

-Kocham cię.

Powiedział, sprawiając, że zalała mnie fala ciepła. 

-Ja ciebie też.

Mruknąłem zadowolony. 

-Do zobaczenia!

Rozłączył się zanim zdążyłem cokolwiek odpowiedzieć. Uśmiechnąłem się jeszcze do ekranu komórki i schowałem ją do kieszeni. 

-Rozmawiałeś z Louis'em?

W progu mojego pokoju stanęła Gem. 

-Tak, wpadnie tu dziś.

Odpowiedziałem, szczerząc się jak głupi. Siostra skinęła głową i położyła się obok mnie. Przez chwilę żadne się nie odzywało, aż w końcu poczułem jak dziewczyna wtula się w moje ciało. Natychmiast ją do siebie przygarnąłem, całując ją w czoło. Druga najważniejsza osoba w moim życiu zaraz po Tomlinsonie. 

-Cieszę się, że wreszcie się wam zaczęło układać. Ostatni okres musiał być trudny dla was obojga.

Szepnęła, poprawiając swoje ułożenie.

-Potrzebowaliśmy przerwy, która dobrze nam zrobiła. 

-Czy oni wiedzą, że wy....no wiesz...znowu jesteście razem?

-Modest?

Gemma skinęła głową. Nabrałem powietrze do płuc i powoli je wypuściłem. 

-Nie, nie chcieliśmy im mówić.

-Dlatego teraz ukrywacie to nawet przed bliskimi?

Zapytała a w jej głosie dało się słyszeć wyrzuty.

-Gem, dobrze wiesz, że to nie tak. Chcieliśmy się najpierw przekonać, czy nadal nam tak zależy. Poza tym powiedziałem ci. 

-Tak, 2 miesiące później.

-Przepraszam.

Ucałowałem ją znowu w czoło i mocniej przytuliłem. 

-Pamiętaj, Harry. Nikt nie może zabronić ci kochać, ale będą próbować. Taki jest świat i nic nie może tego zmienić, ale  jeżeli kogoś naprawdę kochasz, musisz zrobić wszystko, żeby go zatrzymać. Rozumiesz?

Z uwagą słuchałem jej słów, myśląc nad ich sensem. 

-Miłość to wszystko, co się liczy. 

Dodała. 

Moglibyśmy stworzyć Wszechświat właśnie tutaj,

Cały świat mógłby zniknąć,

Nie zauważyłbym, nie przejmowałbym się.

Moglibyśmy stworzyć Wszechświat właśnie tutaj,

Świat mógłby zniknąć,

Ja tylko potrzebuję Cię blisko.

Leżałem w łóżku, czekając na Louis'a. Wreszcie po kilkunastu minutach pojawił się w mojej sypialni ubrany jedynie w bokserki. Położył się obok mnie i przytulił do siebie. Leżeliśmy przez chwilę w ciszy, aż w końcu się odezwałem.

-Tęskniłem za tobą.

 Lou zaśmiał się, sprawiając, że serce przyspieszyło swój rytm.

-Nie było mnie 20 minut.

Odparł. 

-20 minut dla zakochanego, to strasznie długo. 

Odpowiedziałem i złączyłem nasze usta. 

Na zawsze razem

To nigdy się nie zmieni.

______________________________________________________

Cześć :)

To 1 imagin tego typu na blogu, więc nie miejcie do mnie żalu, że jest taki kiepski :/

Mam nadzieję, że jesteście mimo to w małym stopniu zadowolone, bo sprawiło mi nie mało trudu napisanie tej pracy, zważając na to, że nie jestem LS :)

Przypominam o naszym blogowym twitterze @annie1126imagin :)

I na koniec: 30 komentarzy- następny imagin :D