Harry

Poprawiłam torbę na ramieniu i głośno zapukałam w dębowe drzwi. Przechodząc z nogi na nogę odczekałam kilka sekund zanim ktoś otworzył mi drzwi.
-[t.i]-zawołał radośnie Harry i natychmiast zamknął mnie w szczelnym uścisku.
Jego kręcone włosy przyjemnie łaskotały mój policzek. Zamknęłam oczy i wtuliłam się w jego szyję. Nadal pachniał perfumami, które kupiłam mu podczas wyprawy do Indii. Zaciągnęłam się nimi i musnęłam Harrego w policzek.
-Muszę ci kogoś przedstawić-oznajmił i odsunął się, a następnie pomógł mi zdjąć płaszcz.
Kiedy uporałam się już z zamkiem od butów, przeszliśmy do salonu.
-[t.i], poznaj moją nową dziewczynę, Meg-chłopak podszedł do wysokiej blondynki?
Tak, chyba można powiedzieć, że ma blond włosy. Te siwe pasemka dekoncentrują.
-Bardzo mi miło-szeroko się uśmiechnęłam i wyciągnęłam do niej dłoń, by się przywitać.
-Mi również-odparła z przekąsem i z grymasem wymieniła ze mną uścisk.
Niepewnie popatrzyłam na Harrego, szukając w nim wsparcia, pomocy, lub czegokolwiek innego, ale ten był wpatrzony w Meg.
-Harry, zrobisz mi herbatę?-poprosiłam.
Przyjaciel ocknął się i skinął głową, po czym poszedł do kuchni. Jego dziewczyna teatralnie przewróciła oczyma i bezsilnie opadła na sofę. Okeej... Usiadłam na fotelu obok i w myślach szukałam tematu do rozmowy.
-Czym się zajmujesz, Meg?-zaczęłam.
Blondynka spojrzała na mnie spod ukosa i westchnęła.
-Jestem modelką Victoria's Secret. W tym roku wystąpiłam w najdroższym stroju, więc pewnie jak się domyślasz, jestem najlepsza-odparła z wyższością.
-Tak właśnie myślałam-posłałam jej sztuczny uśmiech- ja niestety nie miałam tyle szczęścia w życiu i pracuję w piekarni. Właściwie to tam poznałam Harr...
-Tak, tak, tak. Nieważne-przerwała mi i lekceważąco machnęła ręką.
Naprawdę nie wiem, co Harry w niej widzi. Jedynym jej atutem są piersi, piękna twarz, długie nogi, idealna sylwetka....No proszę, odpowiedziałam sama sobie!
-I jak wam się rozmawia?-na miejscu obok Meg usiadł Harry, który podał mi biały kubek z herbatą.
-Świetnie!-skłamałam-prawda Meg?
Dziewczyna popatrzyła na mnie i fuknęła.
-Nie-burknęła pod nosem i założyła ręce na piersi-idę się położyć-podniosła się i skierowała prosto na górę, jak mniemam do pokoju loczka.
Zachichotałam pod nosem i upiłam łyk cieczy.
-Niezłe ziółko z tej twojej, Meg-powiedziałam.
Chłopak skrzywił się i poklepał miejsce obok siebie. Ochoczo przyjęłam jego propozycję i już po chwili siedzieliśmy wtuleni w siebie. Brakowało mi tego jak cholera!
-Meg, to dosyć...skomplikowana osoba-przyznał.
-Yhym...-mruknęłam.
Przez chwilę siedzieliśmy w milczeniu. Minęło tyle czasu odkąd go ostatni raz widziałam, a mimo to się nie zmienił. Nadal nie dostrzega mojej osoby w sposób jaki bym chciała. Dla niego już zawsze będę przyjaciółką z Holmes Chapel, którą poznał w piekarni. Z resztą, kogo to dziwi, że woli piękną i sławną kobietę ode mnie?  Ja zawsze byłam TYLKO przyjaciółką i przypominał mi o tym na każdym kroku. Nawet kiedy był tysiące kilometrów ode mnie.
-O czym myślisz?-zapytał cicho.
-O tobie, Meg...-odparłam- musi wiele dla ciebie znaczyć skoro przywiozłeś ją do Holmes-dodałam.
Harry skinął głową jakby sam nie był przekonany co do słuszności tych słów.
-Bardzo ją lubię. Jest naprawdę atrakcyjną dziewczyną.
-Jesteś z nią, bo jest ładna?-zapytałam, trochę zaskoczona jego podejściem.
-Ta..-mruknął i przyciągnął mnie jeszcze bliżej siebie.
-To bardzo nieładnie z twojej strony.
-Wiem...
Oboje zamilkliśmy na chwilę, po czym niepewnie zapytałam.
-Czy wy...no wiesz...czy wy..-dukałam nieśmiało- robiliście już to?-spłonęłam rumieńcem, no bo w sumie, co mi do tego?
-Chodzi ci o seks?-walnął prosto z mostu.
Skinęłam głową skrępowana jego otwartością.
-Tak. Jeśli cię to interesuje, to zrobiliśmy to zanim przyszłaś-oznajmił zaczepnie z łobuzerskim uśmiechem.
-To wyjaśnia jej zły humor-odgryzłam się, wytykając język.
Loczek spojrzał na mnie urażony, momentalnie wyplątując się z moich objęć. Założył ręce na piersi i usiadł
tyłem do mnie.
-Przepraszam-przysunęłam się do niego- wiesz, że żartowałam-przytuliłam się do jego ciepłego ciała, jednak ten pozostawał nieugięty- Harry..-mruknęłam mu do ucha i musnęłam go w szyję- nie obrażaj się na mnie..-dodałam, przesuwając usta na linię jego szczęki.
Chłopak przekręcił twarz i wpił się w moje wargi. Myślę, że oboje nie panowaliśmy nad sobą. Może, to przez tęsknotę za swoimi osobami. Brunet położył dłonie na moich biodrach i przysunął bliżej siebie. Całował powoli, ale intensywnie i przysięgam, że w życiu nikt mnie lepiej nie całował.
-Harry, gdzie znajdę płatki kosmetyczne?-oderwaliśmy się od siebie jak oparzeni, gdy do pokoju weszła Meg.
Skierowaliśmy na nią przerażony wzrok, a ta ze znudzeniem studiowała swoje paznokcie. Naprawdę nie widziała całej sytuacji?
-Amm...-Harry szybko podniósł się z miejsca i nerwowo przeczesał włosy, posyłając mi porozumiewawcze spojrzenie- w łazience, zaraz ci je przyniosę-dodał i wyszedł z pokoju.
Korzystając z okazji pożegnałam się z Meg, rzucając "narazie" i wybiegłam z domu Styles'a.

*

Wpatrywałam się w sufit, leżąc na łóżku i próbując zasnąć. Dzwoniłam, pisałam do Harrego, by wyjaśnić mu, przeprosić go za ten wybryk, ale ignorował mnie. Uroniłam łzy, gdy zadzwonił telefon. Podniosłam się i chwyciłam w dłonie komórkę.

-Halo?

-[t.i], przepraszam, że tak późno dzwonię, ale chyba musimy sobie coś wyjaśnić...-usłyszałam stłumiony głos Harrego.

-Tak?-zapytałam drżącym głosem, ścierając z policzków łzy.

-Rozmawiałem z Meg....kazała mi wybierać i ...

-Rozumiem-przerwałam mu, nie chcąc usłyszeć reszty- przepraszam za wszystko, Harry. Mam nadzieję, że będziesz z nią szczęśliwy-dodałam i rozłączyłam się, wybuchając płaczem.

Rzuciłam telefon na podłogę, który przez siłę urządzenia rozpadł się. Wybrał ją...

*

Krążyłem po pokoju, próbując dodzwonić się do [t.i]. Po kilku nieudanych próbach, narzuciłem na siebie kurtkę i wybiegłem z domu. Nie zważając na nic, biegłem prosto do niej. Nawet nie dała szansy mi wytłumaczyć i teraz wbiła sobie nie wiadomo co do głowy. Po kilku minutach byłem na miejscu i używając starego sposoby, wdrapałem się pod jej okno. Zapukałem cicho kilka razy, by nie obudzić jej rodziców. 

*

Przestraszona, spojrzałam w stronę okna, w które ktoś pukał. Niepewnie wstałam i podeszłam bliżej. Biorąc głęboki wdech, rozsunęłam zasłony. Harry..Otworzyłam je i pozwoliłam chłopakowi wejść do środka.

-Co ty tu robisz?-zapytałam, ocierając  policzki.

Harry bacznie obserwował moją twarz.

-Nie pozwoliłaś mi dokończyć-chwycił moje dłonie- a chciałem ci powiedzieć coś bardzo ważnego.

Zrobił krok do przodu i teraz stykaliśmy się ciałami.

-Kocham cię, [t.i]-szepnął i musnął moje usta.

Z początku, zszokowana nie odwzajemniłam pieszczoty, lecz gdy tylko dotarły do mnie jego słowa, oddałam pocałunek ze zdwojoną siłą. Znów poczułam tę magię... Odsunęliśmy się dopiero, gdy zabrakło nam tchu.

-Całe życie na ciebie czekałam-oznajmiłam, wtulając się w jego ramiona. 

_______________________________________________________
Cześć!
Za Wami nudny imagin o Harrym, ale liczy się, że poświęciłam na niego 2 dni z życia, które mogłam poświęcić na coś innego, ale czego nie robi się dla fanów naszego bloga. Jak dobrze, że Wy to rozumiecie i tak sumiennie komentujecie każdy post.












Czujecie ironię, czy mam być bardziej dosłowna?