Niall cz.1

"Moja teoria mówi, że miłość jest jak ciastko. 

Krucha i łamliwa, ale smakuje cholernie dobrze. Tylko wiesz co?

 Możesz sprawić, żeby to ciastko pamiętać jeszcze długo po zjedzeniu,

 a przepis trzymać w sercu."

- Wrócisz? - mała blondynka była dosłownie przyklejona do mojego ciała. Podniosła na mnie ciepłe, czekoladowe spojrzenie. W jej oczach widziałem łzy. Też płakałem. Każda rozłąka z nią była nie do zniesienia.

- Pewnie, że wrócę. Ani się nie obejrzysz, a już będę z powrotem.

- Niall, chodź!- Paul i chłopaki już się niecierpliwili.

- Kochanie, muszę iść... - próbowałem odsunąć od siebie dziewczynę, żeby dać jej ostatniego całusa. Ona jednak wpadła w histerię. Zaczęła rzewnie płakać, nie wiedziałem co zrobić.

- Nie zostawiaj mnie, Ni. - wychlipiała w moją koszulkę. Serce pękało mi na kawałki widząc ją w tym stanie.

***

Odsunęłam się od Nialla, a ten odszedł w stronę bramek. Kolejne miesiące spędzę sama. Nienawidzę tego jak bardzo go kocham. Zawsze powtarzam sobie, że jeśli teraz trochę pocierpię, później los odpłaci się nie opisanym szczęściem w chwili kiedy będę mogła zobaczyć błękim tęczówek mojego chłopaka. 

Wsiadłam do samochodu, poprawiając opinające się jeansy na udach. Przekręciłam kluczyk w stacyjce, a już po chwili byłam na podjeździe domu. 

Wyjęłam z szafki butelkę z winem. To zawsze była moja ucieczka od smutków i problemów. Jeden kieliszek mi przecież nie zaszkodzi... Z kieliszkiem wypełnionym alkoholem przeszłam do salonu. Usiadłam na kanapie i bez łez zaczęłam wpatrywać się w przestrzeń przed sobą. Spędziłam tak dwie godziny, bo po tym czasie zadzwonił mój telefon. Nie zdążyłam go odebrać, więc po chwili przeczytałam smsa tego samego nadawcy. 

Od: Caroline

Boże, [T.I] przyjedź do mnie szybko, błagam!

Nie wiele myśląc, a przede wszystkim zapominając o wypitym alkoholu ponownie wsiadłam w samochód kierując się do domu Car. To musi być coś ważnego. Od domu koleżanki dzieliła mnie ostatnia prosta. Mocniej przycisnęłam pedał gazu, kolejny raz zapominając rozumu. Niespodziewanie z naprzeciwka wyjechał tir, z niewyobrażalną siłą zderzając się z moim samochodem. Nie czułam bólu, widziałam ciemność. A zaraz potem biel i światło. Tak naprawdę ni potrafiłam ocenić ile czasu dzieliło te dwie rzeczy. Tą czerń i nicość z białą pościelą, szpitalnym łóżkiem i blondynem śpiącym na krześle koło niego. Kim on jest? No i dlaczego tu siedzi? Nie rozumiem. Wiem, że to szpital, a ci ludzie w fartuchach to lekarze, ale nie wiem kim ja jestem. Chłopak się przebudził, a kiedy zobaczył, że wpatruję się w niego rozszerzył swoje oczy na tyle, żebym mogła dostrzec, że są niebieskie. Albo szarawe?

- Boże, ty żyjesz! - wykrzyknął. Z chwilą kiedy to zrobił, poczułam jakby ktoś wbijał mi sztylet z lewej strony głowy na prawą. Wbiłam się w poduszki, zaciskając powieki. 

***

- Hmm, tak jak myślałem. Amnezja. - rzekł lekarz. Był tego stu procentowo pewny. Przynajmniej tak mówił. 

- Ale... Przypomni sobie, tak? 

- Nie wiem. Może to zająć kilka godzin lub lat. Zobaczymy. - powiedział co wiedział i opuścił salę. Podszedłem do dziewczyny. 

- Cześć, jestem Niall. - uśmiechnąłem się przyjaźnie, chodź w tej sytuacji było to cholernie trudne. Oddała gest, nieco niepewnie. 

- Ja mam na imię... yhm... 

- [T.I]. Masz na imię [T.I]. - dokończyłem. 

- [T.I]. - szepnęła cicho. Jakby próbowała coś sobie przypomnieć. Na nic. - Kim dla mnie jesteś? 

- Jestem Twoim chłopakiem. - złapałem ją czule za rękę. 

- Nie prawda. - zaśmiała się nerwowo. - Mój chłopak wyjechał w delegacje. Wróci. - jej spojrzenie stało się posępne i nie ufne. Odtrąciła moją dłoń.

- Zaraz wszystko Ci wytłumaczę. - muszę powili opowiedzieć jej o tym wszystkim. Jej BYŁY chłopak wyjechał w delegację, z której nigdy nie wrócił. Jak to możliwe, że to pamięta, a mnie nie? Kurwa, jakie to wszystko trudne. 

- Nie chcę Twoich tłumaczeń. Nie wiem kim jesteś i czego ode mnie chcesz, ale trzymaj się ode mnie z daleka. 

___

Wiem, że końcówkę spieprzyła, ale... mam wrażenie, że powoli staję się gorsza w tym co robię... :(

Napiszcie co o tym sądzicie, może macie pomysł na dalszą cześć?

Dobranoc/ miłego dnia. xx