Niall + powitanie

- Chase [ czyt. Czejs. ], musisz zrozumieć, że to już koniec… Tak musiało być… Po prostu… pogrążyłaś się… zakochałaś, to nie jest Twoja wina… - kobieta chciała mówić dalej, jednak przewrał jej tłumiony łzami, zdesperowany krzyk nastolatki.

- Wróci po mnie… obiecał, że wróci… - szeptała jak obłąkana.

- Chase chodź ze mną… - powiedziała łagodnym głosem.

- Nigdzie nie idę! Zostaję tu i czekam…

- Dziewczyno… - zaczęła Pani Cathberry – on po Ciebie nie wróci! Zabrał to co chciał i wyjechał! Jeśli od razu wszystko powiesz i nie będziesz się opierała, wyrok będzie znacznie zmniejszony… rozmawiałam już w Twoim adwokatem.

- Nic nie powiem. Jutro już mnie tu nie będzie, zobaczysz. Tam gdzie pojedziemy, nikt nas nie znajdzie… - ostatnie zdanie wychlipała napawając się kolejną dawką nadzieji…

- Przemyśl wszystko. Masz czas. – odparła kobieta, zostawiając dziewczynę samą w pokoju.

Chase wstała z podłogi podpierając się na rekach. Rozejrzała się po pokoju.

Ściany były jasne. Miłe… Dziewczyna podeszła do białych, utrzymanych w szpitalnym klimacie drzwi i pchnęła je do przodu. Łazienka. 17 – latka podeszła do umywalki, nad którą wisiało lustro. Odkręciła kran, by po chwili usłyszeć szelest wody w odpływie. Podłożyła ręce pod strumień pozwalając na to, by przez chwilę woda przelatywała przez jej palce ochładzając całe ciało. Po przemyciu twarzy, zakręceniu dopływu wody w kranie, poprzez ponowne przekręcenie kurka zaczęła przypatrywać się swojemu odbiciu w lustrze. Zobaczyła chudą szatynkę o przenikliwym, lazurowym spojrzeniu, zapadniętych, blado – różowych policzkach i pociętych nadgarstkach. Dziewczyna sięgnęła do kieszeni, z której wyjęła 3 małe czerwono – białe tabletki. Położyła je na blacie. Patrzyła na nie, a przez głowę przelatywały jej wspomnienia.

            Gruba impreza. Kokaina, amfetamina, haszysz i inne, których nazwy nie znam. Alkohol lał się litrami, kilka par całujących się pod ścianą. BA! Jeden chłopak miał nawet rękę w majtkach tej dziewczyny. Bałam się tu przebywać, mój strach minimalnie zmniejszała ręka Nialla ściskająca mnie w talii. Podeszliśmy do baru. Młody chłopak rozlewał wszystkim shoty. Każdemu z nas koło małego kieliszka położył trzy małe tabletki. Po odliczaniu wszyscy przechylili kieliszki zapijając te, dziwnego pochodzenia tabletki. Niall wypił samą wódkę, więc i ja nie częstowałam się tabletkami. Nie dbając, włożyłam je do kieszenie spodni...

Właśnie stąd je ma. Kilka łez wypłynęło spod jej powiek. Czy chciała wrócić do czasu z tych wspomnień? Nie, ale czy chciała zostać w teraźniejszości? No właśnie…

Nadal wpatrując się w swoje odbicie zaczęła podsumowywać sytuację, w której się znajduje…

Zakochana w chłopaku dziewczyna, zrobiłaby dla niego wszystko… Myślała, ze darzy ją tym uczuciem z wzajemnością, a on zamydlił jej oczy słodkimi słówkami i obietnicami. Wmawiał jak to będzie idealnie. Tylko oni… żadnych dotychczasowych problemów. W obliczu wydarzeń ostatniej doby i z tej perspektywy dopiero teraz zrozumiała, że były to czyste, ale i piękne kłamstwa. Lepiej słyszeć dobre kłamstwa czy brutalną prawdę?               Chciała tego pierwszego.

Mieli zrobić ten napad i uciekać. Plan wydawał się idealny. Zbyt idealny. Niall nie uwzględnił w nim dziewczyny. Sam chciał uciec zostawiając „ukochaną’’ samą sobie. W Chase uderzyła fala światła uświadamiającego jej wszystko. To, że blondyn jej nie kochał, to, że kłamał w żywe oczy, jak i to, że po nią nie wróci. Zostawił ją tutaj. W wielkim świecie, samą… Przy nim osłabła, zawsze była zależna od niego i na nim polegała… Teraz sama by sobie nie poradziła. Kątem oka zauważyła tabletki. Nie miała już wyjścia. Chwyciła czerwoną szminkę leżącą na blacie i zaczęła pisać na tafli lustra. Kiedy skończyła, bez zawahania połknęła kapsułki popijając wodą z kranu. Ze spokojem usiadła na podłodze, aby upadając, gdy tabletki zaczną działać nie uderzyć głową o ścianę czy podłogę, co było w stu procentach bez sensu, bo przecież, tak czy siak miała zakończyć życie na ziemi.

Po kilku minutach świat zaczął wirować, a dziewczynie zasychało w gardle. Zacisnęła powieki, a usta złożyła w cienką linie, by po chwili na jej twarzy malował się błogi spokój…

Pani Cathberry weszła do pomieszczenia.

- Chase… I jak? Przemyślałaś tę sprawę? Musimy jechać na komisariat. Złapali Horana… Wracał tu, powiedział, że mogą go aresztować, ale najpierw musi Cię zoba… - zaniemówiła kiedy zobaczyła martwą dziewczynę. Popatrzyła ma lustro. „ Przegrana ‘’ – szminka spływała strużkami z lustra…

_________________________________________________________________________________

Cześć Mordki!

Mam na imię Marcelina i jestem nową autorką na blogu. ;) Mam nadzieję, że krótki imagin Wam się spodobał i przyjmiecie mnie cieplutko przynajmniej na okres próbny. Jeżeli Wam się nie spodobam, nie będę Was katować moimi pracami :P W mojej pierwszej notce na blogu chciałabym także podziękować Deamer, z którą korespondowałam i oczywiście reszcie dziewczyn za to, że mogę spróbować tutaj. Mam nadzieję, że mnie będzie się miło pisało, a Wam jeszcze milej czytało :)

 MarCy xx