Zayn cz. 4

- Zayn? O czym chciałeś porozmawiać? - zapytałam łagodnie

- [T.i] Ja wiem że ty mnie teraz nienawidzisz. Zresztą nie dziwię Ci się po czymś taki sam bym się nienawidził. Proszę Cię wybacz mi. 

- Zayn j-ja nie umiem,nie potrafię. - W tym momencie do moich oczu zaczęły napływać łzy. 

- Ja chcę to wszystko wytłumaczyć pozwól mi. - złapał mnie swoją ciepłą ręką za obydwie dłonie. Proszę Cię pozwól mi. 

Nic nie odpowiedziałam. Tylko patrzyłam się w jego pełne już łez i bezsilności oczy. 

- Pamiętasz Katy? - zapytał 

- Tak

- To wszystko, nasze rozstanie to jest jej wina. Ja wiem jestem tchórzem zwalam to wszystko na jakąś laskę,ale to prawda. - mówił o tym cały czas ze łzami w oczach. Było mi go bardzo szkoda. Widać było że mocno żałował.

- Dzień przed naszym rozstaniem poszedłem pobiegać do parku, jak zawsze. Spotkałem ją przypadkiem. Poprosiła mnie o szczerą rozmowę. Pokazał mi zdjęcia na których Ty i on wy się – załamał mu się totalnie głos i zaczął głośno szlochać. 

- Zayn już spokojnie – mówiłam delikatnie. - Zayn ćśśś … - przytuliłam go delikatnie do siebie. On natomiast oddał ten gest z podwójną siłą

Oczami Zayna 

Popłakałem się przy niej jak małe dziecko. Moje uczucia coraz bardziej przybierały na sile. Nie potrafiłem się opanować. Przed oczami pojawił mi się obraz mojej beznadziejnej przeszłości. Moja bezradność była wtedy tak wzmożona, że nie potrafiłem sobie dać rady. Tak strasznie brakowało mi jej serdecznego dotyku, uśmiechniętej twarzy, wesołego głosu i miękkich, malinowych ust, dzięki którym,  zawsze stawałem się weselszy. Pragnąłem jej delikatnych pocałunków. Chciałem znów widzieć te rozbawione, zielone oczy we mnie. Jednak, to tylko wspomnienia - niewyraźne, mgliste, ulotne, które nigdy nie powrócą. Teraz ta cudowna przeszłość zamieniła się w rozpaczliwy obraz smutku i żalu. Oboje wylewaliśmy strumienie łez, czując do siebie kompletny brak zaufania, złość, słabość i bezsilność. Zrobiłbym wszystko, żeby tylko mi wybaczyła. 

Twoimi oczami

Nie mogłam się od niego „odkleić” brakowało mi tego i to bardzo. Potrzebowałam jego dotyku, jego głosu całego niego. Dopiero po naszym spotkaniu na lodowisku zrozumiałam że go kocham, tak cholernie go kocham, że potrzebuje go, pragnę go fizycznie i psychicznie. Cały czas wtuleni w siebie w półleżącej pozycji usnęliśmy... 

Oczami Zayna

Nawet nie wiem kiedy usnęliśmy. Pewnie teraz wyglądam okropnie. Przepłakałem wczoraj kilka godzin. [T.i] bardzo mnie wspierała, pocieszała chociaż po tym wszystkim to ja powinienem to robić. Teraz patrzę na mojego anioła. Jej drobne piegi na zgrabnym nosie dodają jej niezwykłego dziewczęcego uroku. Usta dziewczyny, które są lekko rozchylone kuszą do pocałunku – długiego i namiętnego. Jest idealna. Nie mogłem się powstrzymać i niepewnie zbliżyłem usta do jej miękkich i ciepłych warg. Obudziła się. Otworzyła najcudowniejsze zielone oczy jakie tylko można zobaczyć.

 Twoimi oczami 

Poczułam ciepłe ręce, które delikatnie, lecz stanowczo obejmowały moje biodra. Chwilę potem moje usta zostały obdarzone cudownym i takim delikatnym pocałunkiem. Myślałam że to tylko mój wymysł, sen, ale to okazało się wspaniałą rzeczywistością. Odwzajemniłam ten wspaniały gest z taką samą czułością...

Po chwili namiętności zdałam sobie sprawę kogo całuje i w trybie natychmiastowym wyrwałam się z objęć Zayna. 

- [T.i] J-ja przepraszam, ja nie chciałem, ale ja, ja – gubił się we własnych myślach. Nie mógł złożyć nawet jednego zdania wyrażającego to co chce powiedzieć. 

- J-ja naprawdę.. 

- Nic się nie stało, przecież kiedyś byliśmy raze...  każdemu może się zdarzyć. Co chcesz na śniadanie?? -  w ostatniej chwili ugryzłam się w język. 

Oczami Zayna 

- Ciebie- wypaliłem i po chwili dopiero do mnie dotarło co przed chwilą powiedziałem. 

Ona tylko się uśmiechnęła. 

Po chwili byliśmy już w kuchni. Ruszyłem z wolna w kierunki lodówki, aby przygotować śniadanie dla nas obojga. Zatrzymało mnie delikatne szarpnięcie od tyłu i usłyszałem jej głos.

- Ja zrobię. Weź w tym czasie jakiś prysznic – uśmiechnęła się - Ręczniki masz w białej szafce. Musisz się niestety ubrać w to samo bo nie mam w domu męskich rzeczy.

Bez słowa, odpuściłem. Wiedziałem, że kolejne kłótnie nie miałyby najmniejszego sensu, chociażby dlatego, że sytuacja bez przerwy była napięta, chociaż muszę przyznać że oboje sprytnie to ukrywaliśmy i zachowywaliśmy się bardzo naturalnie z przyjacielskim nastawieniem do siebie. 

- [T.i]? - zapytałem.

- tak? 

- gdzie jest łazienka? (XD)

W tym momencie zobaczyłem uśmiech który niemalże wprowadził mnie w ekstazę. 

- pierwsze drzwi po lewo. 

- dziękuje – powiedziałem ukazując moje białe zęby.

Wszedłem do pokoju kąpielowego cały czas rozmyślając o moim aniołku. Przed oczyma miałem jej obraz. Czułem jej wspaniały zapach. A na moich ustach ciągle czułem te jej ciepłe wargi. Zdaje się że między nami jest wszystko dobrze, ale ja wiem że ją to nadal boli, zresztą mnie też. Na takich przemyśleniach minęła mi kąpiel. Zarzuciłem na swoje mokre ciało miękki i pachnący ręcznik i powoli zacząłem je dokładnie osuszać. Ubrałem swoje wczorajsze ubranie i opuściłem zaparowaną łazienkę. 

_____________________________________________________________

Hej Miśki :3
Przepraszam że tak długo musieliście czekać, ale totalnie nie miałam pomysłu co napisać. Wiem że wyszedł krótki, lecz nie chciałam żebyście czekali więc macie chociaż tyle :) Następną postaram się dodać w jak najbliższym czasie xx 

Imagina dedykuje mojej przyjaciółce Natalii Lisik <3