List od Czytelniczki

28. 07. 2014

Drogi czytelniku,

Jak to jest? Ty nie znasz mnie, a ja nie znam Ciebie. Mimo wszystko chciałabym ci opowiedzieć historię, która być może Cię nie zainteresuje. Jednak to co zawarte w tym liście ma dla mnie szczególną wartość.

Wszystko zaczęło się zwyczajnie i takie też pozostało. Dziewczyna przez zrządzenie losu poznaje pewien zespół. Po jakimś czasie chłopcy z niego stają się jej codziennością. Muzyka, historie.. jak większość fanów spośród nich wybrała swojego ulubieńca. Stał się nim jedyny blondyn. Jak wiele, zaczęła marzyć o spotkaniu go... ja zaczęłam marzyć, że całkiem przypadkiem wpadnę na niego podczas spaceru i w możliwie najszybszy sposób oczaruję sobą. Po jakimś czasie zostalibyśmy szczęśliwą parą, a kiedyś założyli rodzinę. Piękne marzenia prawda? Jednak co mi z nich jeżeli są niemożliwe. Jakiś czas temu zaczęłam się zastanawiać. Nie chcę być dla niego fanką, której nawet nie zna. Nie mogę być też tą jedyną. Więc teraz ta historia brzmi tak:

Jedna dziewczyna, kolejna fanka. Jeden chłopak, piąty członek zespołu. Chciałabym go spotkać. Nie chcę go oczarowywać swoją osobą jak tylko zainteresować. Porozmawiać spokojnie, poznać tego chłopaka, który jest w jego sercu. Spotykać się z nim ale nie jako dziewczyna. Spędzać czas na wspólnym żartowaniu, oglądaniu komedii czy straszeniu się po horrorach. Chciałabym się z nim zaprzyjaźnić. Podnosić gdy nieszczęśliwie się zakocha i pchać dalej gdy spotka tą wyjątkową. Żartobliwie go wypytywać o każdą dziewczynę i ze śmiechem oceniać mówiąc iż nie oddam go w byle jakie ręce. Wspierać w nerwach przed zaręczynami. Stojąc, jako jego druhna lub po prostu w tłumie, płakać szczęśliwa gdy wypowiadać będzie słowa przysięgi swojej wybrance. Patrząc w jego błękitne tęczówki wręczyć prezent na jego 60, 70 lub może nawet 80 urodziny. Po prostu kochać jak brata siedząc u boku miłości swojego życia. Teraz uświadomiłam sobie, że nie potrzebuję być jego jedyną gdy jako przyjaciółka mogę patrzeć na jego szczęście.

Jeśli to czytasz to znaczy, że dobrnąłeś do końca historii. Niestety nie wiem jakie emocje w tobie wywołała. Złość, smutek, szczęście.. lub po prostu nic. Nie wpłynę na to czy to pognieciesz, skasujesz czy zachowasz. Moim zamiarem było tylko podzielenie się tym co napisałam powyżej.

Dziękuję Ci za uwagę...

Torri :)

________________________________________________________________

Jak podano w tytule, jest to imagin/list jednej z naszych czytelniczek, którą możecie znaleźć pod tym adresem @Singer_x :)

Jeśli jest ktoś, kto również chciałby podzielić się swoimi przemyśleniami lub odczuciami, piszcie na naszą pocztę! annie1126@o2.pl :D